در طول این مجموعه، ما تأثیر ماندگار مکتب شیکاگو را بر تاریخ فلسفه علم اقتصاد بررسی کرده‌ایم. از نظریه قیمت که پایه مکتب شیکاگو بود شروع کردیم، به سراغ فرانک نایت رفتیم، از رونالد کوز نهادگرا نوشتیم، معماری جرج استیگلر را مرور کردیم و نوآوری گری بکر را ستودیم. در پایان این فصل به سراغ جیمز هکمن رفتیم که به پژوهش تجربی (Empirical Research) در حوزه اقتصاد می‌پردازد. وی به پاس قدردانی از فعالیت‌هایش در توسعه اقتصاد خردسنجی، در سال 2000 برنده جایزه نوبل شد.
- توسعه مدل‌های آماری برای رسیدگی به چالش کار بر روی داده‌های خرد
- تغییر تمرکز به سمت مدل‌های مبتنی بر داده‌های خرد که با تئوری در ارتباط هستند
- توسعه برآوردگرهای پرکاربرد در اقتصادسنجی
- بسط دادن مدل‌های جدید برای ارزیابی سیاست‌های اقتصادی
- هکمن سهم عمده‌ای در تحقیقات تجربی در اقتصاد کار، نابرابری، بیکاری و غیره دارد
جیمز هکمن تحصیلات عالی را در کالج کلرادو و دانشگاه پرینستون دنبال کرد و مدرک کارشناسی ارشد و دکترا در اقتصاد گرفت. با تکامل علم اقتصاد و ظهور منابع جدید داده‌های خرد، تحقیقات هکمن در دوران فعالیتش در دانشگاه کلمبیا در اوایل دهه 1970 شکوفا شد. او مسائل پیچیده‌ای را در مورد داده‌های سطح فردی با مدل‌های آماری نوآورانه مورد بررسی قرار داد که امکان مطالعات تجربی دقیق‌تر رفتار اقتصادی را فراهم کرد.
در سال‌های بعد، هکمن به محققی پیشگام در توسعه تکنیک‌های اقتصادسنجی پیشرفته برای ارزیابی سیاست‌گذاری تبدیل شد. کار او در تصحیح سوگیری انتخاب نمونه (Selection Bias) و تجزیه و تحلیل اثرات درمان (Treatment Effect) به طور گسترده مورد پذیرش قرار گرفت. وی همچنین روش‌های جدیدی برای رفع مشکل داده‌های ازدست‌رفته (Missing Data) ابداع کرد. هدف نهایی او ایجاد یک نظریه تعادل عمومی مبتنی بر داده بود که نتایج گسترده‌ای برای حوزه اقتصاد خرد به همراه داشت.
اقتصاد خرد، از نظریه‌های اقتصادی و روش‌های آماری برای بررسی دقیق داده‌ها در سطح فرد و بنگاه استفاده می‌کند. ظهور داده‌های خرد پس از جنگ جهانی دوم فرصت هایی را برای کاوش دقیق‌تر رفتار اقتصادی ارائه کرد. با این حال، تجزیه و تحلیل این داده‌ها چالش‌های آماری پیچیده‌ای را نیز ایجاد می‌کرد که تکنیک‌های موجود نمی‌توانستند به آنها رسیدگی کنند.
هکمن با حمایت از تجربه گرایی بیش‌تر در اقتصاد، رویکردهای سنتی مکتب شیکاگو را به چالش کشید. او خواستار ادغام شواهد اقتصاد خرد با مدل‌های کلان شد تا نظریه‌های تعادل عمومی واقعی‌تری بر اساس داده‌ها ایجاد شود.
برآوردگرهای هکمن (Heckman Estimators) و تحقیقات تجربی پربار او اثر ماندگاری بر اقتصاد خرد کاربردی بر جای گذاشته است. تمرکز او بر استنتاج علّی و ارزیابی خط مشی عمیقاً تأثیرگذار بوده است. او در حال حاضر در سن 79 سالگی به انجام تحقیقاتش در دانشگاه شیکاگو ادامه می‌دهد. خلاقیت او نمونه‌ای از روحیه فکری جسورانه مکتب شیکاگو است. ایده‌های اقتصاد خردسنجی هکمن، میراث تجربی مکتب شیکاگو را به قرن بیست و یکم منتقل می‌کند. همان‌طور که پیش‌تر از او، فریدمن و بکر به تفکر اقتصادی قرن بیستم شکل دادند.
گردآوری: علیرضا محمودی
